Ett öppet brev till svenska politiska partierna om Iran

Till:

Centerpartiet

Folkpartiet

Kristdemokraterna

Miljöpartiet

Moderaterna

Socialdemokraterna
Vänsterpartiet

Hej,

Den 14:e juni 2013 vann Hassan Rohani den Islamiska republikens presidentval. Han vann valet stort över de andra godkända tre kandidaterna av Väktarrådet med tal om bristen på frihet, att politiska fångar skulle släppas och förbättring av inställning till omvärlden under valrörelsen.

Dessa löften inte infriats efter valet så här långt och läget för de mänskliga rättigheterna i Iran förblir oroväckande.

Under de senaste 7 månaderna har 247 personer avrättats varav sexton av de avrättades offentligt. Religiösa och etniska minoriteter fortsätter att förföljas, arresteringar och tortyr, censur och medierestriktioner är fortfarande på dagsordningen.

Presidentkandidaterna i valet 2009 Mir-Hossein Mousavi och Mehdi Karroubi samt Mousavis fru Zahra Rahnavard sitter fortfarande i husarrest utan möjlighet till att kommunicera med omvärlden.

Dem sattes i husarrest 14 februari 2011 efter att uppmanat sina anhängare att organisera demonstrationer till stöd för proteströrelserna i arabvärlden.

Under de senaste månaderna har omvärldens fokus mot Islamiska republiken Iran handlat främst om Irans kärnteknikprogram. Vi befarar därför att förutsättningar för mänskliga rättigheter kommer att förvärras ännu mer i Iran efter signering av ett långsiktigt avtal.

Kommer Sverige och västvärlden att blunda för människorättssituationen i Iran i förmån för ett långsiktigt avtal om Irans kärnteknologiprogram? Vi hoppas att svaret är nej.

Vi skulle vilja att Sverige i nästa session i FN: s råd för mänskliga rättigheter i mars 2014, verka för en förlängning av Ahmed Shaheed’s uppdrag som särskild rapportör för människorättssituationen i Iran.

Nu i februari 2014 börjar Mir-Hossein Mousavi, Mehdi Karroubi och Zahra Rahnavard sina 4:e år i husarrest utan rättegång och utan några som helst rättigheter. Vi förväntar oss att Sverige ska tydligt framföra krav om frisläppande av presidentkandidaterna och alla andra politiska och samvetsfångar.

Iranskariksförbundet (Kommittén för mänskliga rättigheter)

Organization of Iranian People’s Fadaian (Majority) – Sweden

Förenade republikanerna av Iran - Stockholm

Radio Goftoman Stockholm

The Iranian green movement’s supporters – Stockholm

توجه ویژه به ایران در کنفرانس آزادی بیان شهر اوپسالا

اوپسالا / سوئد:

تقی رحمانی در پانل آزادی بیان در خاورمیانه

کنفرانس بین المللی"آزادی بیان – چشم‌انداز وابتکارات"در اوپسالا قدیمی‌ترین شهر دانشگاهی سوئد و کشورهای اسکاندیناوی و به مناسبت 200 سال جنبش دموکراسی خواهی این شهر، در روز های 12 و 13 فوریه برگزار شد.

 این کنفرانس به پیشنهاد و ابتکار صدیقه وسمقی پژوهشگر ایرانی و نویسنده ی میهمان شهر اوپسالا و از سوی انجمن فرهنگی شهر اوپسالا سازمان یافت، و با پشتیبانی نهادهای مختلف از جمله "شورای هنر سوئد" برگزار شدکه در آن توجه خاصی هم به موضوع ایران و چشم‌انداز جنبش دموکراسی‌خواهی ایران از جنبه‌های مختلف شد.

روسا و نمایندگان بنیادهای کوشنده در امر آزادی بیان اروپا از جمله گزارشگران بدون مرز سوئد، پن سوئد، نمایندگان بنیادجهانی ICORN از کشورهای سوئد و نروژ، نمایندگانی از پارلمان اروپا، بنیادهنر و موزه‌های آزاد از دانمارک، کمیته‌ی پشتیبانی از نویسندگان زندانی انگلستان، بنیاد کتابخانه‌های سوئد، بنیادجهانی مدارس درخطر از نروژ، اساتید و پژوهشگران دانشگاهی، روزنامه‌نگاران، نویسندگان و هنرمندان صاحب سبک و اثر در حوزه آزادی‌بیان و حقوق‌بشر در این کنفرانس سخنرانی های خود را ارایه کردند.

علاوه بر نشست‎هایی که با شرکت برخی چهره‌های ایرانی،با تمرکز برموضوع آزادی ‌بیان در ایران برگزار شد، برخی از سخنرانان و نشست‌ها نیز بر وضعیت آزادی بیان، سانسور و سرکوب در ایران توجه کردند، از جمله سخنرانی "یوناتان لوندویست" رییس گزارشگران‌بدون‌مرز سوئد که با تمرکز بر گزارش اخیر سازمان گزارشگران بدون مرز ارایه شد، "اولا لارسمو" رییس انجمن قلم سوئد و بخش مهمی از سخنرانی "آزادی بیان و رسانه های اجتماعی" که نمونه های مختلفی از جنبش سال 2009 ایران و تلاش‌های شهروندخبرنگان و مبارزه ی آنها با سرکوب رسانه های اجتماعی را بیان کرد.

تعامل جوامع مدنی غرب و  ایران برای رسیدن به آزادی ضروری است

نشست "آزادی بیان در خاورمیانه" با حضور حمدی‌حسن پژوهشگر مسائل جهان عرب ساکن سوئد، صدیقه‌وسمقی دین پژوه ساکن سوئد و تقی‌رحمانی تحلیلگرسیاسی ساکن فرانسه برگزار شد.

تقی رحمانی در این نشست سخنرانی خود را با عنوان "آزادی بیان، بنیان دموکراسی" ارایه کرد که تمرکز سخنان او بر تقویت جامعه مدنی در برابر حکومت ها به عنوان پشتیبان واقعی آزادی بیان بود.

وی ضمن بررسی شرایط متفاوت حاکم بر کشورهای منطقه خاورمیانه و شرایط بسیار متفاوت حاکم بر ایران گفت:«جامعه مدنی ایران اگر چه با فشار های بسیاری رو به رو است اما درحال شکل گرفتن است. نهادهای مدنی زیادی در ایران شکل گرفته اند، اما هنوز قدرتمند نشده‌اند و در سال‌های اخیر، این نهاد در عین تلاش با مشکلات فراوانی امنیتی مواجه بوده اند و به سختی به کار خود ادامه می دهند. اعضای فعال آن به زندان می روند و از کار اخراج می شوند. اما در مجموع رفتار جامعه مدنی ایران  برای رسیدن به آزادی های اساسی مانند آزادی بیان در جریان است. 

تقی رحمانی تاکید کرد: «نهادهای مدنی در ایران در تکاپوی آزادی هستند .اقشار جدید شهری و حتی روستایی تمایل دارند که با ایجاد نهاد مدنی از حقوق خود محافظت کنند و برخی از قوانینی که مانع از آزادی مدنی است را تغییر دهند. از همین روی با به راه انداختن کارزارهای گوناگون تلاش خود را ادامه می‌دهند. برای نمونه درانتخابات 1392 جامعه مدنی ایران با تیز هوشی تلاش کرد جناحی که در ایران طرف دار تشنج و کشمکش با جهان بود را از ریاست قوه مجریه دور کند. اما هنوز جناح های افراطی در حکومت ایران قدرت دارند».

وی افزود:« درجامعه ایران کشمکشی در جریان است که به دنبال استقرار آزادی است. این کشمکش با خواست مردم شهری طالب حقوق شهروندی، مبارزه مردم را شکل مدنی-سیاسی داده است که نوعی رشد یافتگی فرهنگی جامعه را نشان می دهد. رشدی که توانسته است در درون حکومت طرفدار یابد، جامعه مدنی را فعال سازد و قوانین ناعادلانه را به چالش بکشاند».

تقی رحمانی در پایان سخنان خود نقش مهم اندیشمندان مسلمان برای ایجاد تعامل بین اسلام و دموکراسی را یادآور شد، اندیشمندان غرب را مورد خطاب قرار داد و افزود:« هم اندیشمندان غربی و هم جوامع غربی می باید این نقش را درک کنند، پشتیبانی از این نقش را در دستور کار جدی قرار دهند و راه هر جامعه را برای رسیدن به آزادی بیان به رسمیت بشناسند. در عین حال در تعامل با اندیشمندان آن جامعه، تجربیات خود را منتقل کنند».

در طول تاریخ "روحانیت" و "حکومت دینی" آزادی بیان را تهدید کرده

وسمقی به پرسش‌ها پاسخ داد

یکی از سخنرانی‎های این کنفرانس که مورد توجه رسانه های سوئد هم قرار گرفت سخنرانی صدیقه وسمقی بود که همان روز در صفحه‌ی نخست روزنامه‌ی‌اوپسالا منتشر شد.

وی سخنان خود را بر سازگاری اسلام و آزادی بیان متمرکز کرد و گفت:«هنگامی که در رابطه‌ی اسلام و آزادی بیان بحث می شود سوال اساسی این است که" آیا اسلام آزادی بیان را به رسمیت میشناسد یا خیر؟»

وسمقی افزود: پاسخ من به این پرسش این است که در منبع اصلی اسلام یعنی قرآن، هیچ نشانه ای  وجود ندارد که از آن محدودیت و یا ممنوعیت برای آزادی بیان را بتوان برداشت کرد. در مقابل حتی می‌توان گفت برخی از آیات قرآن مشوق و موید آزدی بیان هستند، ازجمله آیه 18 سوره زُمر.

نویسنده و دین‌پژوه ساکن سوئد در ادامه ی سخنان خود این پرسش را بیان کرد که "چرا در جهان اسلام واقعیت به گونه ای دیگر است؟ چرا آزادی بیان وجود ندارد؟" و در مقام پاسخ  افزود: در طول تاریخ دو نهاد "روحانیت" و "حکومت دینی" در کنار هم و گاهی هم نهاد روحانیت به شکل مستقل با استفاده از نفوذ در میان مسلمانان آزادی بیان را تهدید کرده است.

وسمقی در بخش دیگری از سخنان خود گفت : «در جهان اسلام امروز برای دفاع از آزادی بیان و دموکراسی چالشی جدی وجود دارد. این چالش بین روشنفکران دینی و اسلام گرایان سنتی است. روشنفکران‌دینی تلاش می‌کنند میان اسلام و آزادی بیان و دموکراسی یک سازگاری بوجود آورند چرا که  از دیدگاه این گروه آزادی بیان جزو حقوق اساسی انسان است و نمی تواند در تعارض با دین باشد.

وی جریان روشنفکری دینی را از ضروریات رسیدن به دموکراسی درجهان اسلام و نیز فرایند صلح در جهان دانست و گفت: «این جریان با تهدید جدی روبه‌رو است. هر حرکتی که منجر به افراط گرایی اسلامی شود، تهدیدی جدی برای جریان روشنفکری‌دینی است. برای مثال حضور نظامی غرب در کشورهای اسلامی، یا توهین‌هایی که گاهی نسبت به پیامبر اسلام، قرآن و مقدسات اسلام در جوامع غربی صورت گرفته تهدیدی برای روشنفکری دینی در کشورهای اسلامی است. چرا که اینگونه رفتارها باعث تقویت افراط‌گرایی و امکان توجیه آنها درمیان توده‎های مسلمانان می‎شود. تقویت افراط‌گرایی اسلامی فقط به زیان کشورها و جوامع اسلامی نیست بلکه دموکراسی و صلح را در تمام جهان تهدید کرده و موجب شده افراط گرایی در غرب نیز تقویت می‌شود».

وی افزود من فکر می‌کنم غرب باید نسبت به سیاست های خود در قبال جهان اسلام تجدید نظر کند. دولت‎ها و شرکت‌های اقتصادی فقط به دنبال منافع خود هستند و نسبت به صلح، آزادی و دموکراسی نگرانی جدی ندارند. جوامع مدنی کشورهای  غربی باید دولت‌های خود را مجبور سازند تا سیاست‌های خود را به نفع صلح و دموکراسی در جهان تغییر دهند و فقط به منافع مادی خود فکر نکنند.

 نویسنده میهمان در پروژه جهانی شهر آزاد به پرسشی که متمرکز بر هزینه‌های جریان روشنفکری دینی بود پاسخ داد و تاکید کرد در جهان اسلام برای ایجاد سازگاری میان اسلام و دموکراسی و آزادی باید به تدریج برنامه ی اصلاح تفسیر از شریعت  و رفورم در برداشت نسبت به اسلام پیگیری شود. این امر یک پروسه‌ی درازمدت است و اصلاح عقاید و برداشت ها و نگاه به اسلام یک برنامه ی کوتاه مدت نیست. در این راه روشنفکران دینی هزینه های بسیاری را متحمل شده و می‌شوند و زندگی در تبعید هم در این راه هزینه یبسیار سنگینی است.

جنبش زنان در ایران و چشم انداز پیش روی

اسیه امینی در پنل زندگی در تبعید

در جریان این کنفرانس پروین اردلان و آسیه امینی هم هریک در نشست هایی جداگانه شرکت داشتند و دیدگاه های خود را بیان کردند.

پروین اردلان کنشگر جنبش‌زنان، روزنامه‌نگار و یکی از شرکت‌کنندگان پانل "خشنودی آزادی دردوسوی" بود. وی ضمن معرفی بسیار فشرده‌ی جنبش زنان در ایران به تلاش های برابری خواهی و مترقی جنبش زنان در ایران اشاره کرد و برخی از مهم ترین کوشش ها در این مورد را برشمرد.

این روزنامه نگار ساکن سوئد ضمن اشاره به تجربیات شخصی خود برخی از دست آوردهای جنبش زنان ایران در چند سال گذشته، موانع و سرکوب های متوجه این جنبش و هزینه های تحمیل شده بر آن را برشمرد، چشم‌انداز پیش روی جنبش زنان و جنبش دموکراسی خواهی در ایران را مورد بررسی قرارداد.

"آسیه امینی" شاعر و روزنامه‌نگار یکی از شرکت کندگان نشست "زندگی در تبعد، فرصت‌های جدید ؟"  بود که با "الیزابت دیویک"  روزنامه‌نگار نروژی و یکی از مسئولان بنیادجهانی شهر آزاد به گفتگو نشست.  این شاعر ایرانی ساکن نروژ در سخنان خود به شرایط دوگانه ی زندگی در تبعید اشاره کرد.

کتاب ها و دفاتر شعر آسیه امینی در این نشست معرفی شد. وی دو سروده از دفاتر شعر خود را به فارسی اجرا کرد و الیزابت دیویک برگردان آن را به انگلیسی و نروژی برای حاضران خواند. این شروده ها تشویف بسیار شرکت کنندگان در سالن را به دنبال داشت.#

گزارش و عکس : فرشید فاریابی

این گزارش در رادیو فردا منتشر شد

Women of Evin: Ward 209

“I feel if they would read my book, they would understand our world and maybe rethink the way they treat us”

Please support imprisoned!

Iranian journalist spread the story of Jila-Baniyaghoob in prison. Purchase her book, “Women of Evin: Ward 209” on Amazon and share it with your friends, family, and organization members .

"Womenof Evin: Ward 209", documents Baniyaghoob’s time spent in Iran’s Evin Prison, the detention center for the Iranian secret police. Baniyaghoob was later sentenced to a year in Evin Prison beginning in 2012 and banned from journalism for 30 years for covering peaceful women’s rights protests.

To read more about Jila Baniyaghoob, her amazing story, and what she is trying to accomplish for the women of Iran, please click here!

Öppet brev till Carl Bildt :Låt frågan om mänskliga rättigheter prägla din resa till Iran

Låt frågan om mänskliga rättigheter prägla din resa till Iran

Sveriges utrikesminister Carl Bild

Foto: SR Internation

Det ligger i Sveriges intresse att bevaka de mänskliga och demokratiska rättigheterna i Iran.

Frihet, demokrati och mänskliga rättigheter är garanten för långsiktiga och stabila ekonomiska och diplomatiska relationer mellan Iran och de demokratistyrda länderna. Utöver de internationella förpliktelser som Sverige alltid har stått för är det även viktig för Sverige att Iran utvecklas allt mer till ett land med respekt för de mänskliga rättigheterna.

Merparten av tiden under den islamiska republikens styre har mänskliga och medborgerliga rättigheter har kränkts och tio tusentals iranier tvingats att söka skydd i de europeiska länderna och inte minst i Sverige.

Mötesfrihet, press & media samt fackföreningar har varit mer eller mindre förbjudna och rättväsendet är inte självständig och fri från den politiska etablisemanget. Domstolar baserar allt för ofta sina domar på åtalades erkännande under tvång och tortyr. Detta har medfört att rättsystemet överskuggats av  landets hårda och hänsynslösa säkerhetspolitik.

Den brutala och hänsynslösa sättet som de fredliga demonstrationer slogs ner inför och efter valet 2009, där flera hundra människor dog, följdes av fyra år systematiska förföljelser, spårlösa försvinnanden av regimkritiker, tortyr av fångar samt tryckförbud av flera tidningar. Det som gör denna period annorlunda än de tidigare 30 åren med islamiska republikens maktinnehav är att nu var det även kända och högt uppsatta personer inom regimen som hamnade under regimens förtryck. Mir Hosein Mossavi tidigare premiärminister, Mehdi Karroubi tidigare talman var bara två av många fler som fick gå genom regimens hårda domar. Efter mer än tusen dagar husarrest finns inget tecken på deras frihet.

Många oppositionella iranier tvivlar på att väst bryr sig om det rådande politiska förtrycket i Iran och att de mest grundläggande mänskliga rättigheter försummas av regimen. Ekonomiska och politiska intressen ligger i fokus. Därför är det av stor vikt att du, vid dina samtal med iranska regeringens företrädare betonar på att svenska regeringen och svenska folket vill att iranska regimen respekterar åtminstone sina egna lagar och konventioner de har skrivit under.

Vi vill dessutom uppmärksamma dig om det katastrofala miljö- och klimatförhållanden som råder i Iran och i synnerhet i de större städerna. Om inget görs kan vi inom kort bevittna stora mänskliga katastrofer med tiotusentals människor som offer.

Det är vedertaget att miljö och klimat är en global angelägenhet och därför ber vi dig att i dina samtal kräver den iranska regeringen att följa de internationella överenskommelserna.

Under din resa och dina samtal med president Rouhanis regeringsföreträdare bör du vara tydlig med att hållbar utveckling bara kan åstadkommas om man skapar demokratiska lagar och regler.  Att bejaka mänskliga rättigheter skapar lugn och trygghet i samhället och är en förutsättning för att alla ska kunna känna sig delaktiga och bidra med samhällets utveckling.

Med stort TACK!