اعتراض اهالی شعر و ادب سوئد در مقابل سفارت ایران

در اعتراض به بازداشت فاطمه‌اختصاری و مهدی‌موسوی دو شاعر جوان ایرانی، عصر روز دوشنبه 13 ژانویه (23 دی ماه) گردهمایی در مقابل سفارت ایران در هوای سرد و زمستانی استکهلم برگزار شد.

به گزارش بخش ‌خبری تلویزیون سراسری سوئد، در این گردهمایی که به دعوت قلم‌سوئد، جشنواره‌‌ی بین‌المللی شعرگوتنبرگ و اتحادیه‌ی نویسندگان سوئد برگزارشد، چهره های ادبی و فرهنگی سوئد و شعرا و نویسندگان ایرانی تبار ساکن سوئد شرکت داشتند.

در بیانیه ای که خوانده شد آزادی فوری دو شاعر جوان و تمام کنشگران و روشنفکران در بند مورد تاکید قرار گرفت.

Photo:Svt

اشعاری نیز توسط نسرین‎مدنی، سوفیااستنستروم، رویا‏زرین و لین‏هانسن خوانده شد. سخنرانان این تظاهرات اولا لارسومو Ola Larsmo از پن‌سوئد و آسترید تروتزیگ AstridTrotzig از اتحادیه‎ی نویسندگان بودند که اعتراض خود را نسبت به زندانی کردن این دو شاعر در ایران اعلام کردند.

شرح کوتاهی از چگونگی بازداشت این دوشاعر جوان که مدتی کسی از آنها خبری نداشت و حبس آنها در زندان بدنام اوین مورد اشاره قرار گرفت. فعالیت ها و دیدگاه های فاطمه اختصاری دراندک زمان موجود مرور و از همکاری او با جشنواره ی بین المللی شعر گوتنبرگ به گرمی یاد شد.

رویا زرین شاعر ایرانی مقیم سوئد در سخنان کوتاهی ضمن ابراز تاسف بسیار از شرایط حاکم بر ایران نگرانی خود را از بازداشت غیر قانونی و رفتار های فراقانونی با آنها در دوران بازداشت و بی خبر نگاه داشتن بستگان و دوستان زندانیان ابراز داشت.

وی در ادامه افزود: آنها شاعران هستند. آنها سیاستمدار نیستند. اما در ایران همه چیز سیاسی می شود . این بسیار غم انگیز است.

لین هانسن Linn Hanse'n شاعر، مترجم و نویسنده‎ی سوئدی و از مدیران برگزاری جشنواره‌ی بین‌المللی شعرگوتنبرگ هم در گفتگوی کوتاهی ابراز امیدواری کرد پشتیبانی از دوشاعر بازداشت شده در ایران و نمایش آن موثر باشد برای  آزادی دوستان ما که اینک در وضعیت ناگوار قرار دارند تغییری ایجاد کند.(گزارش تلویزیون سوئد را ببینید)

پیش از این نهادهای برگزارکننده و گروهی از چهره های مطرح ادبی در سوئد،با انتشار نامه ای سرگشاده خطاب به مقامات جمهوری‌اسلامی اعتراض خود را اعلام کرده بودند که همچون فراخوان این گردهمایی در رسانه های سوئد بازتاب بسیاری داشت.

در ماه‎های اخیر این دومین اعتراض گسترده به سرکوب اهالی ادب و هنر در ایران است که از سوی نهادها و انجمن‌های سوئدی به شکل گردهمای در مقابل سفارت جمهوری اسلامی برگزار شده است. پیش از این سینماگران شرکت کننده در جشنواره‌ی بین‎المللی فیلم استکهلم در اعتراض به سرکوب سینماگران در ایران و احکام سنگین قضایی صادر شده علیه آنها در مقابل سفارت گردآمدند.

به گزارش سایت کلمه این دو شاعر جوان از تاریخ ۱۶ آذر و پس از جلوگیری از خروج آنها به قصد سفر به ترکیه و احضار، توسط اطلاعات سپاه بازداشت شده و در شرایط بسیار سخت زیر بازجویی این نهاد امنیتی در بند ۲-الف سپاه هستند. 

* این گزارش را بر اساس گزارش های سایت خبر تلویزیون سوئد تنظیم و برای رسانه های فارسی زبان ارسال کردم.
اخبار روز

بی بی سی فارسی

رادیو زمانه 

سینمای ایران و جشنواره ی سی و هفتم فیلم گوتنبرگ

این گزارش با عنوان جشنواره فیلم گوتنبرگ و جلوه هایی از سینمای ایران در سایت رادیو زمانه ویرایش و منتشر شد

==========================

پنج فیلم بلند سینمایی و شاخص از سینمای ایران در سی و هفتمین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم گوتنبرگ به نمایش درخواهند آمد.

گذشته (اصغرفرهادی) پرده (پرتوی-پناهی) قاعده‌ی تصادف ( بهنام‌بهزادی) ‌گس (کیارش اسدی‌ زاده) دربند( پرویز‌شهبازی) 5 فیلم بلندی هستند که از سینمای ایران در بخش‌های گوناگون پنج جشنواره نمایش داده خواهندشد.

فیلم "سپیده"به کارگردانی “بریت مادسن” از کشور دانمارک، و "فیلم ایرانی" به کارگردانی “یاسین‌ال‌ادریسی” فیلمسازمراکشی ساکن هلند،دوفیلم با موضوع ایران هستند که به بزرگترین رویداد سینمایی شمال اروپا راه یافته اند. فیلم سپیده یکی ازکاندیدهای بخش بهترین فیلم مستند جشنواره‌ی 2014 است.

آثار چند کارگردان ایرانی تبار ساکن سوئد هم در جشنواره‌ی سی و هفتم به نمایش درخواهند آمد؛ ازجمله میتوان به "آزادی پشت میله‌های زندان" کاری از نیماسروستانی و نیز فیلم "آواز رنگین‌کمان" ساخته‌ی نسرین پاکخو اشاره کرد.

در چند ماه گذشته جامعه ی هنری، فرهنگی و رسانه ای سوئد به دلایل مختلف نسبت به نقض حقوق‌بشر در ایران از خود واکنش نشان داده است. برپایی میزگردهای تخصصی، شب فیلم در پشتیبانی از فیلمساران و بازیگران ایرانی، انتشار بیانیه ها و مقالات مختلف، تجمع اعتراضی در مقابل سفارت ایران در سوئد و برنامه های رادیویی و تلویزیونی مختلف از جمله این واکنش ها بوده اند.

به تازگی و تنها کمی بیش از دوهفته مانده به آغاز به کار جشنواره‎ی سی و هفتم فیلم گوتنبرگ برنامه ی این جشنواره منتشر و کنفرانس خبری آن برگزار شد. این جشنواره به سنت گذشته از ۲۴ ژانویه آغاز و تا سوم فوریه ادامه خواهد یافت.

فیلم آغازین جشنواره "چیزی باید بشکند" محصول سوئد و به کارگردانی استرمارتین بریس‌مارک است. این سومین فیلم بلند کارگردان است و بر اساس رمانی از "الی‌لیون" به همین نام ساخته شده که روایتی عاشقانه دارد.

بریس‌مارک درنخستین تجربه‌ی سینمایی بلندخود با نام "مگی‌ در بالکن بیدار‌ شد" به سال  2008 جایزه سوسگ طلایی،یکی از جوایز شاخص سینمایی سوئد را ازآن خود کرد.

بر اساس اعلام مدیران جشنواره تمرکز امسال بر سینمای روسیه است که با اختصاص تم اصلی پوستر خود به جنبش "پوسی رایت" آن را برجسته ساخته است. در کنار 19فیلم مختلف از سینمای روسیه آثار کارگردانان روس از دیگر نقاط جهان و نیز سمینارهای مختلفی برای بررسی بیشتر صنعت سینمای روسیه برنامه‌ریزی شده‌است. جشنواره ی امسال یک بخش جانبی دیگر هم مختص سینمای ایسلند دارد.

رسانه‌های گروهی در سوئد بخش‌های از سخنان یوناس‎هولمبری دبیر بخش بین‌الملل جشنواره که در انتقاد از شرایط حاکم بر سینمای روسیه و محدودیت و کنترل دولت بر سینما در کنفرانس‌خبری بیان شد را  بازتاب دادند. به اعتقاد این کارشناس سینمای سوئد و جهان، آزادی‌ بیان در روسیه و سینمای این کشور خفه شده‌است و فشار سیاست‌های سرکوب ولادیمیرپوتین بر سینما سنگینی میکند.

جشنواره‌ی سی و هفتم از گستردگی و گوناگونی ویژه ای برخوردار است که می توان ادعا کرد این ویژگی در طول 37 دوره کم نظیر است. نزدیک به 500 فیلم کوتاه و بلند از 80 کشور در این رویداد سینمایی به نمایش درخواهندآمد.

جشنوراه‌ی بین‌المللی فیلم گوتنبرگ، جایزه‌ی ویژه خود را به هنرپیشه‌ی بریتانیایی، رالف فاینس اهدا خواهد کرد.

رالف فاینس نامی آشنا برای علاقمندان به سینما است.او با فیلم "لیست شیندلر" اثر اسپیلبرگ به شهرت رسید اما بسیاری، او را به نام لُردوالدمونت در فیلم‌های هری‌پاتر می‌شناسند. فیلم "زن نامریی" ساخته ی تازه ی  او در جشنواره‌ی 2014 گوتنبرگ اکران خواهد شد.

IRAN: DÖMD TILL 10 ÅRS FÄNGELSE FÖR KONTAKT MED “FIENTLIGA REGERINGAR”

Amnesty Sverige : Fysikern Omid Kokabee, som tillhör  Irans turkmenska minoritet, har sedan hösten 2010 bedrivit doktorandstudier vid University of Texas  i Austin i USA. I början av januari 2011 reste han till Iran för att besöka sin familj. När han skulle återvända till USA greps  han på Teherans flygplats. Han hölls häktad i isoleringscell i 15 månader före rättegång och under tiden i i häktet utsattes han för långvariga förhör och pressades att göra "bekännelser". Under förhören tvingades han att skriva ner uppgifter om personer som han hade sett på ambassader eller på konferenser. Förhörsledarna sade till honom att några av de människor han hade träffat var CIA-agenter.

Den 13 maj 2012 ställdes han inför rätta anklagad för “kontakt med fientliga regeringar” och “för att att tagit emot olagliga betalningar”. Det senare syftar på att Omid Kokabee fått stipendier från universitetet för att finansiera studierna. Rättegången visades i iransk tv i strid med principen om att betraktas som oskyldig till dess motsatsen bevisats. Omid fick inte ha kontakt med sin advokat före rättegången och inga bevis lades fram mot honom förutom det välkända faktum att han har kontakter med universitet i USA. Omid Kokabee dömdes till tio års fängelse. Domen fastställdes i augusti 2012 efter ett överklagande.

Den engelskspråkiga vetenskapstidskriften Nature har rapporterat att Omid Kokabee skrivit ett öppet brev i vilket han berättade att han var förföljd för att ha vägrat samarbete i iranska militära projekt. I ett annat brev skrev han att dessa projekt var relaterade till kärnfysik.

I september 2013 tilldelades Omid Kokabee Amerikanska Fysikerförbundets Andrej Sacharovpris för 2014 med motiveringen: “För hans mod att vägra att använda sin fysikkunskap för att arbeta med projekt som han anser skadliga för mänskligheten trots extrem fysisk och psykisk press."

Amnesty International anser att Omid Kokabee är en samvetsfånge, fängslad enbart för att han vägrat arbeta med militära projekt och som en följd av tvivelaktiga anklagelser mot honom relaterade till hans legitima vetenskapliga band med akademiska institutioner utanför Iran.

Du kan skicka en hälsning till Omid i fängelset via adressen nedan eller skicka ett vykort här

Omid Kokabee

Zendan-e Evin

Chamran Highway

Shahid Katchuyi Street

Darakeh

Tehran

Islamic Republic of Iran

Förslag på hälsning:  

Our thoughts are with you and your family

I am thinking of you

Vad är det Iran vill ha Carl Bildt till?

Vad är det Iran vill ha Carl Bildt till?

Ledare Carl Bildt är på väg till Teheran, troligen inom ett par månader. Efter etappavtalet om fortsatta förhandlingar om Irans atomvapenprogram bjuder de styrande i Iran nu in västliga utrikesministrar från länder som inte ingår i den krets som under åtskilliga år försökt få Irans regim att avstå från kärnvapen.

Relaterat

Italiens utrikesminister har varit där, Polens, Sveriges och förmodligen fler kommer senare.Kommer det första steg mot en bredare uppgörelse som togs att följas av en mer fullständig uppgörelse, där förbindelserna mellan Iran och omvärlden normaliseras helt eller delvis, samtidigt som det sätts punkt för Irans upprustning till kärnvapenmakt?

Det kan i Irans ledande kretsar finns en förhoppning att kunna undvika ett klart val mellan kärnvapenprogrammet och återställda handels- och finansförbindelser med omvärlden. Tidigare kunde ju de styrande i Iran under en följd av år undvika att utsättas för verkningsfulla ekonomiska påtryckningar då företag i många länder – särskilt i EU-länder – fick sina regeringar att värna de kortsiktiga exportaffärerna, och stödja dem med statliga exportkreditgarantier.

Först under Obama har USA lyckats få bred uppslutning kring effektiva ekonomiska påtryckningar. Det har öppnat för den etappuppgörelse som framför allt kan fungera förtroendeuppbyggande inför fortsatta samtal. Inför en sådan fortsättning spekuleras det om att man skulle kunna enas om mycket mer, och att de senaste dryga 30 årens konflikter kan följas av avspänning och ett visst samarbete.

Helt uteslutet är det väl inte. Men det gäller att se upp för önsketänkande som förleder till bristande realism, så att Irans hårdare falang kommer åt att slippa sanktioner men ändå bygga kärnvapen.

Det senaste personskiftet på näst högsta nivå i Teheran har underlättat diplomatiska kontakter. Men det går inte att utesluta en iransk taktik att försöka locka en handfull EU-länder, som i storlek och inflytande utgör ett mellanskikt mellan de tre stora och de betydelselösa småstaterna, till att driva egna linjer och medverka till uppluckringar av nu gällande sanktioner, utan att Iran behöver åstadkomma så mycket av motprestationer. Trion Italien, Polen och Sverige skulle kunna passa in i en sådan iransk uppläggning. Det verkar dock osannolikt att framför allt Polens USA-vänliga regering skulle ge sig in på något sådant. Sverige och Italien borde också kunna hålla sig bort från det slaget av spel.

Omvänt kan en sådan krets av EU-länder också bidra till att förbättra förutsättningarna för en överenskommelse som verkligen leder till att kärnvapenprogrammet avbryts och krigsriskerna minskar . Men det handlar då om att hålla ihop kring att normalisering kommer efter – och inte före – en bindande och kontrollerbar uppgörelse om att Iran inte ska ha atomvapen.

Om nu Carl Bildt får tillfälle att tala med iranier om vad som är förtroendeskapande borde han understryka att det inte bara handlar om diplomati, ekonomi och vapen, utan också om frihet. Poeten Fateme Ekhtesari från Iran har mer än en gång besökt Sverige och framträtt vid kulturella arrangemang här. Som talför feminist från Iran är hon ett nästan övertydligt rött skynke, inte bara för det fria ordets motståndare i hennes hemland utan också för den nätmobbens politik i Sverige där föraktet mot kvinnor, utlänningar, författare och journalister blandas.

Efter sitt senaste Sverigebesök spärrades hon in i det illa beryktade Evinfängelset där iranska politiska fångar ofta hamnat. Även hennes öde blir ett mått på vad som kan vara verklighet eller skenbarhet i Irans eventuella vilja till bättre relationer.