بروکسل و گوتنبرگ میزبان «دموکراسی‌خواهان» و سفیران «سبز امید»
فرشید فاریابی / خودنویس : عده‌ای از استکهلمی‌ها برای دیداری دو روزه و رسیدن به اتحاد دموکراسی خواهان وارد بروکسل شدند و مسافران پاریس هفته‌ی آینده در بندرگاه گوتنبرگ سوئد لنگر می‌اندازند تا شاید هریک از منظر خود برای برون شد از شرایط جنبش سبز ایران راه کاری ارایه کنند.
کنفرانس بروکسل با عنوان «دومین کنفرانس پیشبرد اتحاد برای دموکراسی»در روز های شنبه ۷ و یکشنبه ۸ جولای و «دومین نشست سفیران سبز امید» از ۱۲ تا ۱۵ جولای به مدت چهار شبانه‌روز در گوتنبرگ برگزار خواهد شد.
در بررسی اخبار منتشره از این نشست‌ها می‌توان تفاوت‌ها و تشابه‌های این دو گروه را دید، پیشرفت های شکلی و محتوایی آنها را نسبت به تجربه ی پیشین رصد کرد و خلاء های بسیاری را هم نسبت به تجربه و علم بشری در آنها سراغ گرفت.
دست اندرکاران نشست بروکسل قدیمی‌ترهای اپوزیسیون دموکراسی‌خواه ایرانی هستند که غالب آنها از سال‌ها پیش به خاطر مشکلات سیاسی با جمهوری اسلامی از ایران خارج شده‌اند؛ در مقابل برگزار کنندگان نشست گوتنبرگ جوانان «جنبش سبز» هستند که می‌توان آنها را کودکان انقلاب ۵۷، کلافه از فراز و نشیب‌های اصلاحات و گریخته از کودتای انتخاباتی اخیر دانست.
بروکسلی‌ها از پشت درب های بسته گذر کردند و به انتشار بیانیه ی مطبوعاتی، وبلاگ و اطلاع رسانی روی آوردند؛ اما گوتنبرگی‌ها توان رسانه‌ای و ارتباطی خود را که در پاریس چشمگیر بود، گسترش داده و بیش از یک ماه مانده به «قرار سبز» شان وبسایت «دبیرخانه سفیران سبز امید» را رونمایی کردند. در شبکه‌های اجتماعی جولان می‌دهند، بیانیه و اخبار و گفتگوهای مختلفی را در سایت و رسانه‌های هم‌سو با جنبش سبز منتشر می کنند و تقریبا ۱۰ روز مانده به نشست خود، پوستر این نشست نمایش گذاشتند.
برخی میهمانان بروکسل پیش از این در استکهلم پذیرایی خوب بنیاد اولاف پالمه را تجربه کردند و اینک که نشان بنیاد در پوستر سفیران سبز امید به چشم می‌خورد، نوبت سبزهای جوان است که میهمان‌نوازی این بنیاد سوئدی را در گوتنبرگ محک بزنند.
اگر چه حاشیه‌های نشست «اتحاد برای دموکراسی» بر متن و محتوا و دست آوردهای آن سنگینی کرد و هر آنچه در یادها مانده اعتراض بود به برگزاری مخفی آن و پاسخ‌هایی که تلاش می‌کرد شکل برگزاری را روشن کند، اما جوانان سبز نشست پاریس مستنداتی خوب ولو بسیار کم را پیش از این در اختیار عموم قرار دادند و دو محصول قابل توجه در سالگرد جنبش سبز را در آستانه‌ی نشست گوتنبرگ ارایه کردند: کتاب الکترونیک «چنین گفت میر حسین» مجموعه آثار قلمی و گفتاری میرحسین موسوی در سه سال اخیر و آلبوم اشعار و دکلمه‌های صدیقه وسمقی با عنوان «دیده‌ام من که ماه می‌روید».
دست اندرکاران کنفرانس بروکسل برای جبران سو تفاهم‌های کنفرانس استکهلم اگر چه بعد از فشارهای رسانه هایی چون «خودنویس» گام‌های خوبی در آگاه کردن علاقمندان و ارتباط با رسانه‌ها برداشتند و نام بسیاری از شرکت کنندگان و دعوت شدگان غیر از تعداد انگشت شماری منتشر شد و اینک اما پیش از برگزاری برنامه‌ی کاری و اسامی شرکت کنندگان در دست‌رس عموم قرار گرفته است.
در این سوی برگزارکنندگان نشست گوتنبرگ همچنان علاقه‌ای به انتشار اطلاعات بیشتری از شرکت‌کنندگان، سخنرانان و میهمانان و محتوا‌ی نشست چهار روزه خود ندارند و تاکنون مخاطب را با پیشرفت‌های شکلی در اطلاع رسانی مشغول نگاه داشته‌اند و البته وعده داده‌اند که چنین نخواهد ماند.
در میان اسامی شرکت کنندگان نشست بروکسل چهره‌هایی متمایل به اصلاح‌طلبان و سبزهای نزدیک به شورای هماهنگی راه سبز امید را می‌توان مشاهده کرد، باید به انتظار نشست تا با انتشار دعوت شدگان و شرکت کنندگان نشست گوتنبرگ ببینیم چه مقدار در این جمع از دموکراس خواهان را می توان رصد کرد. (خودنویس: تعدادی از کسانی که اسم‌شان در فهرست کنفرانس بروکسل آمده گفته‌اند که در این گردهمایی شرکت نمی‌کنند)
هر کدام از این نشست ها را گروهی برگزار می کند با ویژگی‌های خود؛ گروهی آن را براساس محتوایش می‌خواند و حرکت‌های سه سال گذشته را «جنبش دموکراسی‌خواهی» می‌نامد و نشست‌های خود را «اتحادی برای رسیدن به دموکراسی» عنوان می‌دهد و دسته ای دیگر رنگش را به رخ می کشند و جنبش را «سبز» می‌دانند و بر آن تکیه دارد.
هر دو گروه اما در این نشست‌ها راهکاری برای جنبش می‌جویند و هستند بسیاری که همین ایستادن و تامل کردن را مفیدترین راه پیش روی می‌دانند تا جنبش بداند چه می‌خواهد برای بعد پیروزی؟ امری که بسیاری آن را پاشنه‌ی آشیل «دموکراسی خواهی سبز ایران» معرفی کرده‌اند.باید به انتظار نشست و خروجی این دو نشست را دید و آنگاه ارزیابی ها را هم به اشتراک گذاشت.
No comments:
Post a Comment