پناه آوردن به بلاگر

برای نوشتن هم باید در ایران ما آواره بشوی . بعضی وقتها به روزگار مردم ایران که نگاه می کنم آن را اسف بار تر از فلسطینی ها می بینم. آنها را دشمن خارجی آواره کرده و دول غربی در آوارگی آنها نقش داشته اند جنگ ها شده و خون ها ریخته . غیر قابل قیاس با روند کشور ما. اما ما ایرانی ها را حاکمانی آواره کرده اند که مردم خود در راه به قدرت رساندن آنها سال ها ی دراز مبارزه کرده و خون داده اند. حال از دست کسانی آواره هستند که خود حاکمشان کرده اند! این حقا تلخ تر از سرنوشت فلسطینی هاست؛ حکایت آزادی های حد اقلی ما هم اسف بار تر از آزادی های همان فلسطینی هاست. تازه تازه گروهی نصفه قدرتی در کرانه باختری به دست آورده اند که سبک و سیاق حاکمان ایرانی را اعمال می کنند. مثلا در خبر ها خواندم این گروه سوار شدن زنان بر ترک موتور سیکلت را ممنوع کرده و ....؛ اما جالب است در تمام این سال ها شاید این نخستین محدودیت های اعمال شده از سوی حاکمان فلسطینی بر مردم خودشان است. اسراییلی ها هم که محدودیت های بیشتر جنگی برمردم فلسطین اعمال می کردند. اما در همه ی این سال ها که محدودیت های مختلف از سوی حاکمان بر ما تحمیل می شد ندیدم و نشنیدم مردم فلسطین را سران گروههای شاخص چنین محدود کنند. برایم همیشه جالب بود که روی خانه های آوار شده ی فلسطینی ها همیشه دیش های ماهواره ای جلب توجه می کرد و ما در ایران حسرت کسب اطلاع از رسانه های جهان بر دل بودیم.....؛

مردم ما آنگونه که گفتم بسیار دردناک تر آواره هستند . هرکس به نوعی .کمی تامل کنید. عده ای آواره ی حقوق حقه .عده ای آواره املاک و دارایی های تصرف شده. عده ای آواره درس ومشق و..... این آواخر هم گروگان و دربند و فراری و آواره ی رای و نظر وعقیده. هر جا مینویسی یا احضار میشوی یا فیلتر. البته این شامل خوش شانس ها می شود وگرنه سر از گورهای بی نام ونشان وناکجا آباد در خواهی آورد.؛

به هر جهت پس از تجربیات فراوان در امر فیلتر شدن و مسدود شدن و منهدم شدن وبلاگ ها برای بار دوم پناه آوردم به دامن بلاگر. شاید اینجا بتوانم به بیان دیدگا هایم ادامه دهم. به هر حال کلی وقت و پول خرج کردم وشدم ارتباط گر و رسانه ای . ولی از نوع نامطلوبش و دیگر نمی توانم عمر از دست رفته را به دست آورم و از نو چیز دیگری بشوم! امیدوارم بتوانم مخاطبان را اندکی راضی کنم؛